Drie maanden later

Hallo iedereen,

Het is weer even geleden, maar dan heb ik ook wat meer te vertellen ;)

Het was lekker om even terug te zijn in Nederland. Erg leuk om veel vrienden en familie weer even te zien en erg leuk om de toerist uit te kunnen hangen in eigen land! Een aparte ervaring moet ik wel zeggen om te beseffen dat we eigenlijk geen eigen huis meer hebben. Ik moet collega’s helaas wel gelijk geven dat een trip naar NL niet echt als vakantie aanvoelt. Ondanks dat het allemaal leuk was, ben ik niet echt uitgerust teruggekomen in Riyadh :p

Het terugkomen was ook weer een hele ervaring. Bij de douane hier weten ze niet echt hoe ze met drukte om moeten gaan. De eerste rijen met een kudde Indiërs maar overgeslagen en daarna aangesloten. De beambte van mijn rij had er echter niet echt zin in. Per kwartier liepen 2 à 3 mensen door. Toch maar een andere rij kiezen, of vol blijven houden? Na anderhalf uur werd er orde op zaken gesteld en werden er mooie rijen gemaakt. Alleen jammer dat ze dan drie rijen maken voor twee balies.. Na bijna 3 uur eindelijk aan de beurt gekomen. Mijn koffer stond al verlaten in een hoek op me te wachten gelukkig.

De volgende dag weer gewoon aan het werk. Kennis maken met de nieuwe collega’s. In mijn afwezigheid is het team van drie man gegroeid naar zes, waarbij ook onze nieuwe site manager zit. Het is even wennen geweest om een nieuwe manager te hebben die bezig is met dezelfde zoektocht binnen de organisatie én geen Nederlands kan. Mijn nieuwe manager is namelijk een Duitser, met gelukkig wel internationale ervaring. Waar het voor de vakantie toch wel een bepaalde vorm begon te krijgen, wat het nu weer zoeken met z’n allen. Zeker omdat er op dit moment ook niet voldoende werk is voor zes man.

Ondertussen zijn we alweer een paar weken verder. Ik blijf me nog bijna dagelijks verbazen hoe het project loopt. Laat ik zeggen dat het een beste uitdaging is om een project met meerdere nationaliteiten, dus culturen en talen in goede banen te leiden. Veel informatie komt niet of moeizaam door de organisatie heen, waardoor het nemen van besluiten erg lang kan duren. Daarnaast is er ook geen duidelijke rolverdeling.
Het is een uitdaging om de informatie te delen en mensen te activeren om (de juiste) acties te ondernemen. Dat vind ik echt leuk aan het werk, vooral als het lukt. Toch knaagt het wel op de achtergrond dat veel dingen eigenlijk een gevolg zijn van onduidelijke aansturing van hogerop. Ik ben dus nog even voorzichtig om te zeggen dat het dan ook allemaal een succes gaat worden :p

Wat toch best zwaar is, is dat we maar één dag weekend hebben. Afgelopen weken iedere vrijdag op pad geweest in de omgeving van Riyadh. Erg prettig om een eigen auto te hebben! Riyadh ligt op een plateau van ca. 600 meter boven de omgeving. Als je aan de zuidzijde de stad uit rijdt, maak je deze afdaling in één keer. Mooi uitzicht! Het lijkt een beetje op Utah/Arizona. Afgelopen weekend hebben we ook gezwommen in een grot. Het water was niet al te fris, maar de ervaring was wel bijzonder. Leuk om veel te zien en te ondernemen, maar een vrijdag rust (lees gisteren) is wel echt een verademing!

In de tussentijd is hier ook de Hadj holiday geweest. Veel mensen zijn vier dagen vrij geweest, daarom hebben ook veel collega’s dit gecombineerd met een bezoekje aan Nederland. Aangezien ik nu een werkvisum heb, kan ik het land niet uit. Dan kom je niet meer terug namelijk. De eerste stap is het halen van een Iqama (verblijfsvergunning). Als ik deze heb kan ook alles in gang gezet gaan worden voor Berte om naar Saudi te komen. Helaas hebben alle ambtenaren van 2 tot 12 oktober vakantie. In de tussentijd gebeurt er dus niets met het verlenen van documenten. Dit was geen verrassing, maar het duurt allemaal even wat langer voordat de documenten geregeld zijn.
We weten nog niet precies wanneer Berte deze kant op kan komen, maar we verwachten eind oktober / begin november.

Nog even afwachten, dan kunnen we het avontuur echt met z’n tweetjes aan gaan!

Groeten uit Riyadh,
Mark